Дар адабиёти навишторию гуфтории тоҷик парӣ ғолибан ҷанбаи мусбат дорад. Аммо тасаввури манфӣ низ аз он вуҷуд дорад ва ба ин маъно истифодаҳое аз он шудааст. Аз ҷумла, навъе аз гирифторони бемориҳои равониро дар миёни мардум ҳанӯз «паривара» мегӯянд ё мегӯянд «парӣ ёраш шудааст». Дақиқан ба ҳамин маъност, ки Ҳофиз дар байте бо лутфи шоирона мегӯяд:
Магар девона хоҳам шуд дар ин савдо, ки шаб то рӯз
Сухан бо моҳ мегӯям, парӣ дар хоб мебинам.
Дар ашъори шоирони наздик ба сабки ҳиндӣ ва сабки ҳиндӣ, ки яке аз вижагиҳои он пардохтан ба ҷузъиёти бештар мебошад, дар баробари парӣ аз шиша зиёд ёд шудааст, ба ишораи ин тасаввур, ки парӣ дар шиша манзил мекунад ва гоҳе ин ки париро бо дуъову афсун дар доми шиша мегиранд:
Бе касби сафо сайди маонӣ чӣ хиёлест,
То санг бувад шиша, парихона набошад.
(Бедил)
Ҳар лаккаи абре чу азоимхоне,
Дар шиша парӣ кард зи найранги ҳаво.
(Хоқонӣ)
Умрест хабар аз дилу дилдор надорам,
Бо шиша паризоди ман аз даст паридаст.
(Соиб)
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Нигоҳи шумо!