Садбайти бадеҳа

САДБАЙТИ БАДЕҲА

(Мунтахабе аз нигоштахо дар «ШОҲБАЙТ»)

Гарчи хони рӯзияш як олам аст,
Ноштои офтоб аз шабнам аст.
*
Ало кабки дарӣ, фарёд дорӣ?
Забони модариро ёд дорӣ?
*
Нон азиз аст, агар гандуму гар ҷав бошад,
Шеър шеър аст, агар куҳна в-агар нав бошад.
*
Аз дасти хушмақолон ҷоне бадар набурданд,
Булбул чи гуфт, к-охир гулҳо зи ханда мурданд?
*
Шикояте агарам ҳаст, он ҳам аз хеш аст,
Чи ҷои шиква зи мардум, дилам зи худ реш аст.
*
Эй амал хоста ба ҷои сухан,
Сухани шоирона худ амал аст.
*
Бар нигоҳи гарми ин ойина кам бовар бикун,
Чун бирафтӣ аз бараш, акси ту берун афканад.
*
Хурусе дертар аз хоб барҷаст,
Бизад бонг: «Офтобе рафт аз даст!»
*
Аз ин худошноӣ ҷойи тарс аст,
Каюмарсам агар ки Карл Маркс аст.
*
Гар дилам рам кард аз тақдир, маъзураш бидор:
Дастае гул ҳар ки додам, риштаи он буд мор.
*
Аз ту моро ҳеч ҷуз дидори ту манзур нест,
Ҳадяи ойина бар ойина ғайри нур нест.
*
Агар гуфтам, ки пар дорад парасту,
Махоҳ аз ман далеле аз Арасту.
*
Зи мори гурзаву аз шери шарза
Наметарсам, ҳаметарсам зи ҳарза.
*
Ба ҳар роҳе, ки сар монам, саре дар пои ту дорад,
Зи ҳар ҷӯ қатрае ҷӯям, дили дарёи ту дорад.
*
Тоҷиконро дар Ватан душвор афтад иттифоқ,
Сиру Ому бо ҳам ояд дар биёбони Қазоқ.
*
Дили худро ба дарёе бияфкандам, ки пилон ҳам
Канори он намеоянд аз бими наҳангонаш.
*
Чу кӯҳе бош, агар истода бошӣ,
Чу дарё бош, агар уфтода бошӣ.
*
Туро чун сураи Ихлос ман аз ёд медонам,
Агар дар хоб пурсандам, туро аз ёд мехонам.
*
Сухани ҳар кӣ порае аз ӯст,
Гар бувад хора, хорае аз ӯст.
*
Рӯзгори шеъри кутоҳ аст,
Шеъри рӯз "оҳ" аст.
*
Борҳо бурдам ҳасад бар соати девори худ,
Ман басо бекор будам, ӯ ҳама дар кори худ.
*
Олам ду қисмат аст: яке кор мекунад
В-он қисмати дигар ҳама инкор мекунад.
*
Мо даст ба банди кас надодем,
Ҷуз соати мо, ки бандаи мост.
*
Бароят осмонро ранг хоҳам кард,
ҳар ранге, ки мехоҳӣ,
Ҷаҳонро сози як оҳанг хоҳам кард,
оҳанге, ки мехоҳӣ.
*
Як дил суол мондаву Устод рафтааст
В-он дарсҳо, ки хондаам, аз ёд рафтааст.
*
Зи «мониъ» мекашад «маъно» бурун табъи сухангустар,
Ки санги роҳ мавзун мекунад мазмуни дарёро.
*
Пари коҳест бодоварду як олам парешонӣ,
Гаронтар нест дар дунё аз он чи ҳаст маҷҷонӣ.
*
Зи кобуси сиёҳи ноумедӣ
Шавам бедор, аз шодӣ бимирам.
*
Гуфтӣ, ки ба лаб расида ҷонат,
Ҳаққо, ки расида бар лаби ту.
*
Дидаам хоб, ки бедор шудем,
Магар имрӯз қиёмат бошад?
*
Ниёз аз аҳли кому ноз н-ояд,
Ки аз болишти пар парвоз н-ояд.
*
Нест унвоне маро бартар зи номи хештан,
Нест инъоме маро волотар аз меҳри Ватан.
*
Камоли раҳмати Парвардгор аст:
Ба ҷони худ на моро ихтиёр аст.
*
Сангҳоро аз ҳарорат мекунад ҳарчанд об,
Шабнами гулҳои сунъиро начинад офтоб.
*
Уммед намемирад, агар чашми таре ҳаст:
«То реша дар об аст, умеди самаре ҳаст».
*
Гар тиҳӣ аз меҳру ёди хеш ё бегонаест,
Дар вуҷуди одамӣ дил нест, як гардонаест.
*
Кӣ хонд дафтари ин боғро ба шаб? Ки саҳар
Ба ҳарф-ҳарфи тараш қатраи сиришки касест.
*
Эй моҳ, бо ман ҳар ҳар замон мижгон ба мижгон мениҳӣ,
Дилро ба кайҳон мекашӣ в-он гоҳ поён мениҳӣ.
*
Забони сояҳо бар ман дароз аст,
Магар, ё Раб, ғуруби ман расида?
*
Дар хонаи дил нишасту бинвишт ба дар:
"Ин хона хароб мешавад – зуд гузар!"
*
Маро гӯӣ заминӣ бош, ҷоно,
Замин ҳам дар фалак парвоз дорад.
*

Оҳро дар дил ниҳон дорам, ки фарёде шавад,
Ҳар шарар дар синаи ин санг Фарҳоде шавад.
*
Байти сардастии ман раҳтор аст,
Лағзише ҳаст агар, як бор аст.
*
Бимон, то ман ба ханда зарқ бозам,
Агар гирям, ҷаҳонро ғарқ созам.
*
Қалам хомӯш бар коғаз биронад,
Садои пои ӯ сад сол монад.
*
Замона ҳарфи раҳи ростро намешунавад,
Зиҳӣ ба ҳавсалаи истиорагустари мо.
*
Тиҳидасто, чи нолӣ аз фақирӣ,
Ки бе дасти тиҳӣ дасте нагирӣ.
*
Ҳар ҷо ки бигзарӣ, чу гули офтобгард
Ойинаҳо ба ҷониби ту тоб мехуранд.
*
Эй гуле, ки хазон шудӣ сад бор,
Ба чӣ уммед боз омадаӣ?
*
Ду чашми мо ба ҳам қаҳрӣ, пайи «номӯс» мегарданд,
Агар аҳвол ин бошад, ҳама олус мегарданд.
*
Яке номе ба санги ҳар мазорест,
Ки бар фарқи ғубори сад ҳазорест.
*
Зи нодонӣ бад-он авҷе расидем,
Ки донотар зи худ касро надидем.
*
Дерест надидаем худро,
Ойина маро намешиносад
*
Гар раҳмати Ҳақ ба дашту ҳомун резад,
Дар ҷоми вуҷуди вожгун чун резад?
*
Завқи инкор он қадар дар ҷони шобу шайб зад,
Чашм мепӯшанду мегӯянд, олам ғайб зад!
*
Гули беном, ту шоистаи ҳар унвонӣ,
Ки надоданд туро ному чунин хандонӣ.
*
Рӯйи як по соате як ҷой бест,
То бидонӣ ҳоли ин шамшод чист.
*
Магар дарё фаромуш карда расми ошино кардан?
Ки бар ҳар санги соҳил мезанад чангу фиғон дорад.
*
Ба кӯҳ бар натавон шуд бидуни қомати хам,
Ки бе суҷуд суъуде намешавад майсур.
*
Ман дар миёни оташу шабтоб аз чаман,
Талқини сӯхтан бикунад ҳар замон ба ман.
*
Ойинаи айбнамояст гил,
Ойинаи ғайбнамояст дил.
*
Ало тоҷи сари ман, миллати Тоҷ,
Ба ҳар бетоҷ то кай медиҳӣ боҷ?!
*
Ғами ту даме нагузорадам, ки зи дасти худ биниҳам қалам,
Ки ғизоли дашти хаёли ту начарад ба ҷуз гули ғазалам.
*
Ту шамъ мекушӣ бебоку хуб медонӣ
Касе ба куштани шамъе нагашт зиндонӣ.
*
Бинам чу бар рухсорае ранги ҳаё гул мекунад,
Он лаҳза дар пиндори ман боғи Худо гул мекунад.
*
Агар дар ин ҷаҳон як тифл хор аст,
Башар маҳруми ҳаққи ифтихор аст.
*
Як замон бехабар зи ҳоли падар, як замон бехабар зи модар нест,
Мо ғарибему офтоб қариб, дар ҷаҳон мисли ӯ бародар нест.
*
Чу аз бадию бадон мезанад масал нафаре,
Зи дил ҳамегузарад: «Кошки на ман бошам»
*
Шунидаам, ки «Рӯзи Офтоб» будааст,
Аҷаб! Кадом рӯз рӯзи Офтоб нест?
*
З-андешаи он ки «мешавад дӯст малол»,
Натвон бигузашт аз талаби истиқлол.
*
Ту чунон бош ба олам, ки Худо мехоҳад,
На чунон бош, ки ҳар бесарупо мехоҳад.
*
Ту некӣ мекуну чораспа бигрез,
Мабодо, ки кунандат ҳалқовез.
*
Сад шукр мекунам зи баландии осмон,
Аз он ки санги кас ба чароғаш намерасад.
*
На аз таҳдиди душман, не зи макри ошно тарсам,
Маро шарм аз Худо ояд, ки аз ғайри Худо тарсам.
*
Ин наъраи ҷовидони дарё
Ҷуброни сукути моҳиён аст.
*
Фармуд сангпушт, ки мо ҳам тавонгарем,
Ҳастем то ки дар садафи хеш, гавҳарем.
*
Шеъри Бедил чу хушаи ангур,
Ҳама яксар дил аст, ранги булур.
*
Аз ҳар бути хуфтае дилам безор аст,
Бедорам ман, Худои ман бедор аст.
*
Чи сон панде диҳӣ дигар ба тифлон,
Ки тифлон баста гӯши худ ба тилфон.
*
Дилеро бишканӣ, фарёд хезад,
Дилеро бишканӣ, Фарҳод хезад.
*
Ба мижгоне агар аз мо ғубор аст,
Муборак бод, к-он пайғоми бор аст.
*
Ба ҳеч ҳол тиҳӣ нест дасти марди карим,
Агар ки ҳеч надорад, пур аз салом бувад.
*
Дар ин мавҷи ҳасрат ба ҳам ошноем,
Чу киштӣ ба соҳил нишинад, ҷудоем.
*
Гар касе бошӣ, барои худ басӣ,
Бекасӣ беҳтар бувад аз нокасӣ.
*
Ба кӯйи дӯст сафар кардан зи ту раҳона намехоҳад,
Зимоми дил чу раҳо созӣ, дигар баҳона намехоҳад.
*
Хандае бо ҳазор афсун мекашам аз дилам берун,
Хокдонро надонам чун ин қадар гул бурун орад?
*
Ба рами нафас биравад ҳама, наравад магар ба равони мо,
Ёди ту зи сар, ғами ту зи дил, ҳаваси лиқоят зи ҷони мо.
*
Ҳама рӯди тирамоҳон зи ғубор соф бошад,
Дили ман фидои рӯде, ки баҳор соф бошад.
*
Дар ин дунё касе ки монд бекор,
Наёбад кор ғайри кину пайкор.
*
Замона пеши лаби ман ниҳод ойинае,
Ки аз ғубори нафас зинда буданам донад.
*
Агар сад сифрро анбоз созанд,
Ҳамоно, як даҳони боз созанд.
*
Чӯб хомӯшу арра дар фарёд:
– Мехурандам! Расед бар имдод!
*
Чун қибла миёни қалб биншаст,
Ҳар сӯй, ки рӯй орӣ, қибласт.
*
Ало, Хуршеди ҷонафзо касеро дӯст медорӣ?
Ки шом аз ҳаҷр дилхунӣ, саҳар гулгун зи дидорӣ.
*
Ҳар чиз, ки додаӣ, дар он хайри ман аст,
Ҳарчанд, ки он хостаи ғайри ман аст.
*
Мову ту ба ҳам чӣ ҳамнавоем,
Пайдост, Худои мо ягонаст.
*
Гиря ҳарчанд ҳалли масъала нест,
Мешавад ғам дар оби чашми ту ҳал.
* *
Ҳамсафар дорам диле дар мавҷи хун,
Нақшаи роҳе – хиёлоту ҷунун.
*
Бишкаста ҳама ойинаҳоро як-як,
Дар ҳасрати рӯйи хеш девона шудӣ.
*
Ин хома ба рӯйи дафтари ман
Ангушти ишорати хамушист.