ФАРЁД НАМОЗИ ДӯСТОН АСТ

Барои бародар Амриддини Кабир, ҳофизи дардошнои тоҷик

Фарёд ситора мегудозад,

Лаъли дили хора мегудозад.

Меъроҷ ба боргоҳ дорад,

Ҷибрили амин зи оҳ дорад.

Фарёд агар зи қалби пок аст,

Камтар зи нишеманаш Самок[1] аст.

Гилҳои шаҳид лолаҷӯш аст,

Дилҳои шаҳид нолаҷӯш аст.

Фарёд шаҳодати баланд аст,

Ин зории дил худописанд аст.

Ғам дар дили мо чу кӯҳи фӯлод,

Фарёд ба канданаш чу Фарҳод.

Фарёд ба ёд фар бибахшад,

Бар раҳмату дод пар бибахшад.

Моро чу ба ёди Ёр орад,

Аз раҳмати ӯ нисор орад.

Фарёд намози дӯстон аст,

Меъроҷи ниёзи дӯстон аст.

                                   Соли 2008

---