Нӯшдору

Нӯшдору

Мабандед бо ҳам дари гуфтугӯро,

Ки хасми шумо дорад ин орзуро.

Ба нархе, ки душман харидан тавонед,

Бубахшед нодӯстони дурӯро.

Шаробаш  зи хуни ҳазорон шаҳид аст,

Ба санги ситам машканед ин сабӯро.

Намонад агар толиби рӯйи хуршед,

Макун ранҷа, мурғи саҳаргаҳ, гулӯро.

Гираҳ аз зираҳ боз кун абрӯвонро,

Ба ёди Сиёваш маёвар Гаруро.[1]

Касе сӯи оташ ҳамеронд моро,

Гурезанда дидем чун дуд ӯро.

Саробест уммеди дарёи мардум,

Зи пеши дари худ марон оби ҷӯро.

Натарсам, ки ин моҳу анҷум намонад,

Макуш дар дили анҷуман ҷустуҷӯро.

Аё пури Дастон, зи Ковус бигзар,

Бидон нӯшдорӯи худ оби рӯро.

                          Майи 200

---

[1] Гаруи Зиреҳ – қотили Сиёвуш.