АНГОРАЕ БАР ДЕВОРИ ҲИСОРИ НОЙ

АНГОРАЕ БАР ДЕВОРИ

ҲИСОРИ НОЙ

ки Масъуди Саъди Салмон он ҷо маҳбус буд

 Чакомаҳои шабонгаҳ –

Сурудаҳои ман,

Ки ман сиёҳӣ зи шабҳо рабуда бинвиштам

Ба рӯи лавҳае, к-аз субҳдам рабуда будам,

Шумо – намози банда ба Хуршед,

Шумо – саломи ман ба сапеда,

Шумо – қиёми ҳастии ман дар баробари саҳаред!

Зи марзи тираву мармузи инҳисори ман гузаред,

Маро ба ҷовидон бубаред.

 Дар ин ҳисор, ки санги дил аст девораш,

Кашида ҷаҳли мураккаб ба даври паргораш,

Зи санг ахтари наҳсе нигоҳбони ӯст,

Ҳамора гоҳ ба нохун,

Гаҳе ба нӯги мижа рахна кардаам эҷод,

Суроғи дашти ҷунун доштам ба санъати Фарҳод.

 Дареғ, ин ҳама санъат маҷоз будаву бас:

Раҳе бурида нашуд, рахнае падид наёмад,

Ҳазор субҳ дамиду маро навид наёмад.

Ва он замон ки яқин доштам, к-аз ин маҳбас

Ба ҷуз забаррави фарьёд раҳкушое нест,

Ва он замон ки бидидам, ба чашми ахтари санг

Фурӯғи хиратарине бар ошноӣ нест,

Он гаҳ

малоики қудсӣ -

Чакомаҳоро

Дар он тангно фурӯ хондам

Ва пора-пораи рӯҳу равону қалбамро

Ба санъате ба пари ҳар чакома барбастам,

Ба ҷисми зор нигоҳе видоъӣ афкандам,

Ба умқи хеш фурӯ рафтаму ба фарёде

Зи тангнои маҳбаси сангӣ яке бурун ҷастам.

Сафири «оҳ» шудам, то ба арш пайвастам.

 Ҳанӯз ахтари сангӣ ба чоҳ менигарад,

Ҳанӯз ҷисми тиҳӣ дар нигоҳ-ш Масъуд аст.

Қирони саъди ман аз диди ӯ баландтар аст,

Надид Саъд чигуна суъуд фармудаст!

Ҳамон гумоштаи чарх,

ахтари сангӣ

Асири ҷоҳи худ асту асири чоҳи худ аст.

В-агар ҷаҳон ҳама зиндон шавад, ман озодам:

Ҷаҳон ба роҳи худу шоирӣ ба роҳи худ аст.

Чакомаҳои шабонгаҳ –

Атои яздонӣ,

Варои ончи падид аст,

ҷилвагоҳе ҳаст.

Баландтар зи уфуқи хиёли ман бупаред,

Бар он диёр,

ки дар ӯ карон намебинӣ,

Маро бурун бубаред,

Бурун бубаред!

Соли 1989