ЛОЛАҲОИ БИҲИШТ

ЛОЛАҲОИ БИҲИШТ

Дар сӯги бародари рушанфикр ва рушанзамир

СадриддиниФазлиддинзода

Дигар маро ба хандаи худ эътимод нест.

Чун Зиндагӣ ба хандаи худ эътино накард:

Ту будӣ хандааш, ки туро дар лабаш шикаст,

 Ту будӣ шодияш, ки туро дар дилаш фушурд.

Дигар ба илтифоти ҷаҳон эътиқод нест.

Эй маънии муҷассами азму талошҳо,

Охир, чӣ номаест,

Ки бар мо навиштаӣ

Дар рӯи раҳ зи хуни дили орзусиришт?

Ё то биҳишт аз пайи худ лола киштаӣ,

То дӯст аз пайи ту бигарад суроғи роҳ?

Тадбир ин набуд…

Бо фарри хур зи пуштаи Фархор бар шудӣ,

Мекофтӣ ба қалби Ватан ҷои як нишаст,

Аммо набуд зи қалби замон рои як нишаст.

Дар роҳи орзуи Ватан қалби ту шикаст.

Пас рафтиву ба пуштаи Фархор дар шудӣ,

Як пуштидасти ханда ба рӯи замон задӣ.

Андар гулӯи дидаи ман тоб мехӯрад

Чун офтоби гоҳи ғуруб ашки хунгирифт.

Бояд ки чашм гашт саропову хун гирист,

Аммо миёни мову ту ин гуна аҳд нест,

К-аз хуну ашки мо дигаре об мехӯрад.

Он беҳ, ки гиря наъра бувад, хандаҳо хурӯш:

Баъди ту ҷуз ба доварӣ лаб во намекунам,

Баъди ту бо замона мудоро намекунам,

Эй ҳамсафар,

То растахез мунтазири мо бимон хамӯш,

Доғи Ватан ба дил,

Хоки Ватан ба дӯш.

1989