ДУРҶ

Ба номи Худованди рою равон,

Ки бе ӯ мабодам аёну ниҳон.

Касеро, ки дастури ӯ ақли ӯст,

Бидонад, ки ин ақл ҳам нақли ӯст.

Хирад гар на аз боргоҳи вай аст,

На шоистаи коргоҳи вай аст.

Агар номаеро ҳувайдо навишт,

Дигар нусха дар фитрати мо навишт.

Дигар нусхааш ҷумла кайҳон бувад,

Ки ибратгаҳи навъи инсон бувад.

Ту гар дар вуҷуди худат бингарӣ

Ва ё ки ба кайҳон кунӣ доварӣ,

Бубинӣ зи оёти Қуръон нишон,

Ҳамон нуктаву ҳарфу маъно ҳамон.

Бибояд диле пок аз озу кин,

Ки бо ин ҳақоиқ бигардӣ қарин.

Надидам яке мӯр дар баҳру бар,

Ки нури Худояш набуд роҳбар.

Надидам яке мурғро бе намоз,

Кафи мавҷи дарё чу дасти ниёз

Биёзад ба даргоҳи он баҳри ҷуд,

Чу бе ӯ надорад намуду вуҷуд.

Куҷо қаъри дарё, ки моҳӣ бувад,

Ба нури Худованд роҳӣ бувад.

Ки анвори хуршедро ҳам гузар

Набошад бадон қаъри беҳадду мар.

Кӣ гӯяд хирадро ба коре мабанд,

Ки кори хирад ҳаст носудманд?

Хирад ҳам нишоне зи оёти ӯст,

Хирад ҳам яке аз иноёти ӯст.

Худованд фармуд: гоҳи намоз

Бияндеш, оят чу орӣ фароз,

Ки донову нодон на яксон бувад,

Ба дониш қавӣ рукни имон бувад.

Ба таҳқиқ андар ҷаҳон сайр кун,

Аз он ҳикмат андӯзу пас хайр кун.

Касоне, ки нохайрхоҳи туанд,

Чу ғулон нишаста ба роҳи туанд.

Бигӯянд дониш гузин ё ки дин,

Ки ин ду ба як дил нагунҷад, яқин.

Макун вақт дар баҳси онон талаф,

Бипар бо ду шаҳпар ба суи ҳадаф.

Расӣ чун ба ҷое дар ин роҳи рост,

Яқин пеш ояд, ки ақлат гувост.